Zamirler (Adıllar)
Zamirler, isimlerin yerine kullanılan sözcüklerdir. Örneğin "Ahmet, Ayşe'ye telefon aldı" cümlesindeki isimleri "O, ona bunu aldı" şeklinde zamirlerle ifade edebiliriz. Zamirler, varlıkların adının tekrar kullanılmasını önler.
Zamirler iki şekilde karşımıza çıkar: sözcük halinde ve ek halinde. Sözcük halindeki zamirler kendi başına kullanılırken, ek halindekiler bir sözcüğün üzerine eklenir.
Sözcük halindeki zamirlerin türleri şunlardır: Kişi zamirleri (ben, sen, o, biz, siz, onlar), dönüşlülük zamiri (kendi), işaret zamirleri (bu, şu, o, bunlar, şunlar), belgisiz zamirler (herkes, kimse, bazı), ve soru zamirleri (kim, ne, hangisi).
💡 Bir sözcüğün zamir olup olmadığını anlamak için şu ipucunu kullanabilirsiniz: Eğer bir sözcük bir varlığı işaret ediyor ama adını söylemiyorsa, o sözcük zamirdir.
Ek halindeki zamirler de iki türdür: İyelik zamirleri −m,−n,−ı,−imiz,−iniz,−ları aitlik bildirir ve ilgi zamirleri −inki,−imki ilgi kurar. Örneğin "Arabam benimdir" cümlesinde "-m" iyelik zamiridir.
Soru zamirlerini ayırt etmek için kolay bir yöntem vardır: Sorulan soruya tek kelimelik bir cevap verdiğinizde, o cevap isim veya zamir oluyorsa, soru kelimesi soru zamiridir. Örneğin "Kim geldi?" sorusunun cevabı bir isim olacağından "kim" bir soru zamiridir.
Not olarak, zamirlerin isim tamlamalarında yer alabileceğini, çekimlenebildiğini (benim, senin, ona) ve hatta yapım eki alarak tür değiştirebileceğini ben+cil=bencil unutmayın!