Türk Destanları ve İslamiyet Etkisindeki Türk Edebiyatı
Destanlar, milletlerin ortak hafızasını yansıtan önemli eserlerdir. Türk destanları doğal ve yapay olarak ikiye ayrılır. Doğal destanlar halk arasında kendiliğinden oluşmuş anonim eserlerdir. Bunların içinde Yaratılış, Oğuz Kağan, Bozkurt, Ergenekon gibi destanlar yer alır. Yapay destanlar ise Fazıl Hüsnü Dağlarca, Nazım Hikmet gibi şairler tarafından bilinçli olarak yazılmıştır.
Dünya edebiyatında da önemli destanlar vardır. Bunlar arasında Yunan destanları (İlyada, Odysseia), İran destanı Şehname, Hint destanları (Ramayana, Mahabharata) ve Sümer destanı Gılgamış sayılabilir.
İslamiyet Etkisindeki Türk Edebiyatı iki koldan ilerlemiştir: Divan Edebiyatı ve Halk Edebiyatı. Divan Edebiyatı'nda nazım birimi beyit, ölçü olarak aruz kullanılmış, tam ve zengin uyak tercih edilmiştir. İçerikten çok üslup önem kazanmıştır.
Önemli bilgi: Halk Edebiyatı, İslamiyet öncesi edebiyatımızın devamı niteliğindedir ve daha sade bir dil kullanır. Hece ölçüsü, aşk, tabiat, ölüm ve kahramanlık temaları bu edebiyatın temel özellikleridir.
Halk Edebiyatı saz eşliğinde icra edilmiş, dili sadedir ve yarım ve cinaslı uyak kullanılmıştır. Başlıca anonim, âşık ve tekke edebiyatı kollarına ayrılır. Bu edebiyatta hece ölçüsü hâkimdir ve düzyazı örneklerine pek rastlanmaz. Lirik şiirler ön planda olmuştur.