Toplumcu Gerçekçi Hikayeler
Türk edebiyatının zengin bir kolu olan toplumcu gerçekçi hikayeler, toplumun sorunlarına odaklanır. Bu akım, realist, natüralist ve sosyalist sol−Marksist ideolojilerden etkilenmiştir. Yazarlar özellikle işçilerin ve köylülerin yaşadığı zorlukları eserlerine taşımışlardır.
Bu hikayelerde konuşma dili ve yöresel ağız özellikleri dikkat çeker. Köy enstitülerinin etkisiyle gelişen bu akımda, toplumdaki düzensizlik, yoksulluk, köy sorunları ve zengin-fakir, aydın-cahil çatışmaları işlenir. Eserler genellikle gerçek hayattan alınmış kesitler sunar.
Önemli temsilciler arasında Kemal Tahir (Göl İnsanları), Yaşar Kemal (Sarı Sıcak), Orhan Kemal (İşsiz, Sarhoşlar, 72. Koğuş) ve Sabahattin Ali (Değirmen, Ses, Sırça Köşk) bulunur. Ayrıca Aziz Nesin, Fakir Bayburt, Bekir Yıldız gibi isimler de bu akıma önemli katkılar sağlamıştır.
İlginç Bilgi: Bu hikaye akımının yazarları genellikle kendi yaşadıkları bölgelerin sorunlarını eserlerine taşımışlardır. Örneğin, Bekir Yıldız Güneydoğu Anadolu'yu, Orhan Kemal ise Çukurova bölgesini eserlerinde sıkça işlemiştir.