Tanzimat ve Servet-i Fünun Dönemi Şiiri
Tanzimat 1. Dönem şairleri "sanat toplum içindir" anlayışını benimsediler. Şiirlerinde halk, adalet, vatan, özgürlük ve eşitlik gibi toplumsal konuları işlediler. Dilde sadelik ve hece ölçüsü kullanmak istediler ama tam olarak başaramadılar. Bu dönemde içerik estetik güzellikten daha önemliydi.
Tanzimat 2. Dönem şairleri ise "sanat sanat içindir" görüşünü benimseyerek daha bireysel konulara yöneldiler. Tabiat, ölüm, aşk ve karamsarlık temalarını işleyen bu dönem şairleri, daha ağır bir dil kullandılar. Aruz ölçüsünü devam ettirirken yeni nazım biçimlerini de denediler.
Servet-i Fünun şiirinde "sanat sanat içindir" anlayışı iyice pekişti. Bireysel konuların işlendiği bu dönemde melankoli (hüzün) önemli bir tema oldu. Süslü, sanatlı ve ağır bir dil kullanan Servet-i Fünuncular, aruz ölçüsünün yanı sıra serbest müstezat, triyole ve sone gibi yeni biçimlere yöneldiler.
📝 Not: Tanzimat 1. Dönem şiirinde içerik ve toplumsal mesaj ön plandayken, 2. Dönem ve Servet-i Fünun'da şiir dili giderek daha süslü, konular ise daha bireysel hale geldi.