Türk Edebiyatında Dönemler ve Yazarlar
1923-1940 arası Türk hikayesinde dil sade ve anlaşılır bir yapıya sahiptir. Bu dönemde yazarlar, Atatürk ve inkılaplarını, Anadolu ve Anadolu insanını konu edinmişlerdir. Realizm akımının etkisiyle gerçekçi gözlemlere dayalı eserler ortaya koyulmuştur.
Bu dönemde hem olay hikayesi hem de durum hikayesi yazılmış, yazarların bir kısmı bireyi, diğerleri ise toplumu anlatmayı tercih etmişlerdir. Milli edebiyat döneminde eser verenler, bu dönemde de eserler vermeye devam etmişlerdir.
Edebiyatımızın önemli eserlerinden "Baba Evi" Orhan Kemal'e, "Osmancık" Tarık Buğra'ya, "Tutunamayanlar" Oğuz Atay'a, "İnce Memed" Yaşar Kemal'e, "Semaver" Sait Faik Abasıyanık'a ve "Yaban" Yakup Kadri Karaosmanoğlu'na aittir.
Not: Durum hikayesinde serim, düğüm, çözüm bölümleri yoktur ve hikayede bir çatışma yerine hayattan bir kesit sunulur. Bu türün kurucusu Çehov'dur ve hikayelerde bitmemişlik hissi hakimdir.