Milli Edebiyat Dönemi Özellikleri ve Temsilcileri
Milli Edebiyat akımı, 1911'de Ali Canip Yöntem, Ömer Seyfettin ve Ziya Gökalp'in çıkardığı "Genç Kalemler" dergisiyle başlamıştır. Bu dönemde yazarlar halkın anlayabileceği dille yazarak ulusal bilinci uyandırmayı amaçlamışlardır. Dönemin sanatçıları Anadolu insanının hayatını, sorunlarını ve kurtuluş mücadelesini eserlerine taşımışlardır.
Ömer Seyfettin, Türk edebiyatının en önemli hikâyecisi olarak kabul edilir. "Yeni Lisan" makalesiyle Milli Edebiyat'ın ilkelerini belirlemiş ve sade dil akımının öncüsü olmuştur. Ziya Gökalp ise Türk milliyetçiliğini sistemli hale getirmiş, eserlerinde halk dilini kullanarak "Türkçülük, Türk milletini yükseltmektir" görüşünü savunmuştur.
Halide Edip Adıvar ve Yakup Kadri Karaosmanoğlu, dönemin önemli romancılarındandır. Halide Edip, Kurtuluş Savaşı'nı, kadın psikolojisini ve doğu-batı çatışmasını işlerken, Yakup Kadri aydın-halk çatışmasını gerçekçi bir üslupla ele almıştır. Reşat Nuri Güntekin ise "Çalıkuşu" gibi ünlü eserleriyle Anadolu insanının yaşamını yalın bir dille anlatmıştır.
Merak et! Milli Edebiyat yazarları neden özellikle sade dili savunmuşlardır? Osmanlı Türkçesinin ağır dilinden kurtularak halka ulaşmak ve milli bilinci yaymak için bu yolu seçmişlerdir.
Mehmet Emin Yurdakul da hece ölçüsüyle yazdığı şiirlerde Anadolu insanının mücadelesini yansıtmış, milliyetçi ve toplumcu bir sanat anlayışını benimsemiştir. Bu dönemin yazarları eserlerinde genellikle milli uyanış, Anadolu'nun sorunları ve bağımsızlık mücadelesi gibi konuları ele alarak Türk edebiyatında yeni bir çığır açmışlardır.