Sözcük Türleri
İsimler (adlar), varlıkları farklı şekillerde sınıflandırır. Varlıkların maddelerine göre soyut (ümit, sevgi) ve somut (kitap, kalem) isimler olabilir. Varlıklara veriliş biçimine göre tür isimleri (insan, kitap) ve özel isimler (Türkiye, Ayşe) vardır. Sayılarına göre ise tekil (çiçek), çoğul (gemiler) ve topluluk (ordu, halk) isimleri bulunur.
Zamirler isimlerin yerine kullanılır. Kişi (ben, sen, o), dönüşlülük (kendi), ilgi −ki, iyelik −m,−n, işaret (bu, şu), belgisiz (herkes, bazısı) ve soru (kim, ne) zamirleri vardır. Zamirler cümlede ismin yerini tutarak tekrarları önler.
Sıfatlar isimleri niteler veya belirtir. Niteleme sıfatları isimlerin nasıl olduğunu belirtirken, belirtme sıfatları işaret (bu, şu), sayı (bir, iki), belgisiz (birkaç, bazı) ve soru (hangi, kaç) yoluyla belirtir. Adlaşmış sıfatlar ise ismin düşmesiyle sıfatın isim görevine geçmesidir.
Not: Zarflar fiilleri nitelerken, sıfatlar isimleri niteler. Bu farkı anlamak için "Çocuk hızlı koşuyor" (zarf) ve "Hızlı çocuk" (sıfat) örneklerini karşılaştırabilirsin.
Zarflar eylemleri çeşitli yönlerden niteleyen sözcüklerdir. Durum (nasıl?), zaman (ne zaman?), miktar (ne kadar?) ve yer-yön zarfları fiillere farklı anlamlar katar. Derecelendirme zarfları ise diğer sözcüklerin anlamını güçlendirir.
Edatlar ve bağlaçlar tek başlarına anlam taşımaz. Edatlar ögeleri birbirine bağlar (için, göre, kadar). Bağlaçlar ise sözcük ve cümleleri bağlar (ve, fakat, çünkü). Ünlemler ise duygusal ifadeleri belirten sözcüklerdir ve genellikle yazılı metinlerde ünlem işaretiyle kullanılır.