Sait Faik Abasıyanık ve 1940-1960 Dönemi Hikayesi
Sait Faik Abasıyanık, Türk edebiyatında durum (Çehov) hikayesinin kurucusudur. Klasik hikaye tarzını yıkıp yerine duruma dayalı hikayeleri getirmiştir. Kahramanlarının hem iyi hem kötü yönlerini ele alarak gerçekçi bir bakış açısı sunar. Toplumsal konulardan çok bireyin sorunlarına yönelen yazar, çoğunlukla alt tabakadan insanları anlatır.
Semaver, Sarnıç, Lüzumsuz Adam gibi hikaye kitapları ve "Medarı Maişet Motoru" ile "Kayıp Aranıyor" adlı romanları vardır. Sait Faik'in hikayeleri İstanbul'un deniz kıyılarını, Adalar'ı ve sıradan insanların hayatlarını eşsiz bir duyarlılıkla anlatır.
1940-1960 yılları arasındaki hikayelerde gözleme dayalı bir anlatım öne çıkar. Bu dönemde Anadolu'ya yönelme en üst noktaya ulaşmıştır. I. Dünya Savaşı sonrası Anadolu ve toplumsal sorunlar en çok işlenen konulardır.
Bu dönemde üç farklı eğilim görülür: İlki, milli-dini duyarlılık çerçevesindeki hikayelerdir. Bu hikayelerde milli mücadele, Doğu-Batı çatışması ve ahlaki değerler öne çıkar. Aka Gündüz ve Bahaeddin Özkişi bu anlayışın temsilcileridir.
Edebi Püf Nokta: Sait Faik'in hikayelerini okurken, onun sıradan insanların hayatlarında bile bulduğu şiirselliği fark edin. "İnsanı sevmekle başlar her şey" diyen yazarın hikayelerinde insan sevgisini nasıl işlediğini gözlemleyin.