Saf Şiir ve Tanzimat Dönemi Şiiri
Saf Şiir, güzellik dışında hiçbir kaygı taşımayan bir şiir anlayışıdır. Öğretici olmayan bu akımda bireysel temalar öne çıkar ve sembolizmin etkisi belirgindir. İmge kullanımı, ahenk ve biçim kusursuzluğu temel ilkedir. Ahmet Haşim ve Yahya Kemal bu akımın önemli temsilcileridir.
Tanzimat şiiri iki dönemde incelenir. Birinci dönemde "sanat toplum içindir" anlayışı hakimken, Batı etkisindeki şiirde hak, hukuk ve vatan temaları işlenmiştir. Dilde sadeleşme amaçlansa da başarılı olunamamış, şairler divan şiiri geleneğine bağlı kalmışlardır.
İkinci dönemde ise "sanat sanat içindir" anlayışıyla estetik kaygılar ön plana çıkmıştır. Şairler bireysel yaşantılarını konu edinmiş, şiirin konusu genişlemiş ve biçimsel açıdan önemli gelişmeler sağlanmıştır.
Dikkat! Tanzimat'ın birinci ve ikinci dönemindeki temel fark, sanatın amacının toplumsal fayda mı yoksa estetik mi olduğu konusundaki görüş ayrılığıdır.