Sadi Şirazi ve Ahmet Fakih
Sadi Şirazi, Fars edebiyatının en büyük şairlerinden biridir ve Sünni bir âlim ve sufidir. Kuran'ı ezberleyerek "hafız" unvanını almış, iyi bir medrese eğitimi görmüştür. Hadis, fıkıh, kelam ve tasavvuf alanlarında derin bilgiye sahiptir. Felsefe ve tasavvuf konularını içeren "arifane" türün kurucusu sayılan Sadi'nin en önemli eserleri Bostan ve Gülistan'dır.
Bostan'da adalet, insaf, cömertlik, aşk, teslim, rıza, kanaat, terbiye ve tövbe konuları işlenmiştir. Gülistan ise Fars edebiyatının şaheserlerinden biri olup, Sadi'nin bilgi ve tecrübesini etkili bir dille aktardığı, Farsça ve Arapça şiirlerle karışık mensur bir eserdir.
Ahmet Fakih (Hoca Ahmed Fakih veya Sultan Hoca Fakih olarak da bilinir) hakkında kesin bilgiler bulunmamaktadır. Mevlana'nın babasından fıkıh dersleri aldığı için "fakih" unvanını almıştır. En önemli eseri Kitabu Evsafi Mesacidi'ş-Şerife'dir. Bu mesnevi nazım şekliyle yazılmış eserinde, hacca gittiğinde ziyaret ettiği Şam, Kudüs, Mekke, Medine'yi ve oradaki kutsal yerleri anlatmaktadır.
Diğer önemli eseri Garhname ise 83 beyitlik bir kasidedir. Eserde dünyanın faniliği, kabir azabı ve mahşerden söz edilerek ölümü hatırlatır, insanlara öğütler verir.
Dikkat! Ahmet Fakih, Anadolu'da Türkçe şiir yazan öncü şairlerden biridir ve eserleri o dönemdeki dini-tasavvufi anlayışı yansıtması bakımından önemli tarihsel belgelerdir.