Cumhuriyet Döneminde Hikâye Akımları
Milli ve dini duyarlılıkları öne çıkaran hikâyeciler, toplumsal değerleri ve gelenekleri işlediler. Bu akımın öncüleri arasında Refik Halit Karay'ın "Memleket Hikâyeleri", Reşat Nuri Güntekin'in "Roçild Bey" ve "Tanrı Misafiri" gibi eserleri yer alır.
Bireyin iç dünyasını merkeze alan yazarlar ise psikolojik tahliller yaparak karakterlerin ruh hallerini derinlemesine işlediler. Ahmet Hamdi Tanpınar'ın "Abdullah Efendi'nin Rüyaları", Peyami Safa'ın "İstanbul Hikâyeleri" bu akımın önemli örnekleridir.
Toplumcu gerçekçi hikâye anlayışıyla sosyal sorunları ele alan yazarlar da dikkat çeker. Sabahattin Ali'nin "Değirmen", Orhan Kemal'in "72. Koğuş" ve "Ekmek Kavgası" gibi eserleri bu kategoride yer alır.
Önemli Not: Her akım, dönemin sosyal ve siyasi koşullarının etkisiyle farklı temalar geliştirmiştir.
Son olarak modernist anlayışla yazan hikâyeciler, yeni anlatım teknikleri kullandılar. Sait Faik Abasıyanık'ın "Semaver", "Mahalle Kahvesi" gibi eserleri bu akımın en bilinen örnekleridir.