Halk Edebiyatı Temelleri
Halk edebiyatı açık ve sade bir dil kullanır, hayatın gerçeklerini yansıtır. Bu edebiyatta aşk, tabiat, özlem, ayrılık, gurbet, ölüm ve kahramanlık gibi konular işlenir. Ölçü olarak genellikle hece ölçüsü kullanılır, ancak divan edebiyatının etkisiyle aruz ölçüsüyle yazılan eserler de vardır.
Halk edebiyatı üç kolda gelişmiştir: Anonim Halk Edebiyatı, Âşık Edebiyatı ve Dinî-Tasavvufî (Tekke) Halk Edebiyatı. Anonim Halk Edebiyatı, söyleyeni belli olmayan ve halkın ortak malı olan eserlerden oluşur. Bu eserlerde hece ölçüsü kullanılmış, dörtlük nazım birimi tercih edilmiştir.
Anonim Halk Edebiyatı'nın şiire dayalı türleri arasında mani, türkü, ağıt, ninni ve tekerleme bulunur. Nesre dayalı türleri ise masal, efsane, halk hikâyesi ve fıkradır. Hem şiir hem de nesre dayalı türler arasında bilmece, atasözü ve deyimler yer alır.
Unutma! Halk edebiyatı ürünleri "defter" adı verilen el yazması kitaplarda toplanmıştır. Bu defterler, halk kültürünün yazılı kaynaklarını oluşturur.
Mani, anonim halk edebiyatının en yaygın türlerinden biridir. Tek kıtadan oluşur, genellikle 7'li hece ölçüsüyle söylenir ve "a-a-x-a" kafiye düzenine sahiptir. İlk iki dize doldurmadır, asıl anlatılmak istenen son iki dizede bulunur.