Dini Tasavvufi Halk Edebiyatının Temelleri
Tekke Edebiyatı'nın kurucusu Ahmet Yesevi'dir. Anadolu'da bu geleneği en önemli şekilde temsil eden ise Yunus Emre olmuştur. Bu edebiyat türünde şiir bir amaç değil, düşünceleri yaymak ve halka ulaştırmak için bir araçtır.
Eserler hem hece hem de aruz ölçüsüyle yazılmıştır. Şiirler genellikle özel ezgilerle, çoğunlukla ney eşliğinde söylenmiştir. Didaktik yönü ağır basan bu edebiyatın temel konuları Allah aşkı, peygamber sevgisi ve tarikat adabıdır.
Dini Tasavvufi Halk Edebiyatı'nın önemli nazım türleri arasında ilahi, nefes, nutuk, devriye ve şathiye bulunur. İlahiler Allah'ı övmek için yazılırken, nefesler Bektaşiler tarafından söylenen tasavvuf konulu şiirlerdir. Nutuklar tarikata yeni girenlere bilgi vermek için, devriyeler ise "Allah'tan geldik, Allah'a gideceğiz" düşüncesiyle yazılmıştır.
Dikkat! Şathiyelerde dini konular alaylı bir dille işlenir ancak derinlemesine yorumlandığında tasavvufi anlamlar ortaya çıkar. Bu türün en önemli temsilcisi Kaygusuz Abdal'dır.
Bu edebiyatın nesir türleri arasında menakıbname, velayetname, fütüvvetname ve vücutname yer alır. Menakıbnameler din büyüklerinin hayatlarını, velayetnameler tarikat şeyhlerinin kerametlerini anlatırken, fütüvvetnameler Ahilik teşkilatının kurallarını, vücutnameler ise insanın yaratılışını konu edinir.