Halk ve Divan Edebiyatı Özellikleri
Halk Edebiyatı sözlü edebiyatın devamı niteliğinde. Dili açık, yalın ve akıcı - herkesin anlayabileceği türden. Hece ölçüsü yaygın, şiirler bağlama ile söylenir ve genelde 4'lük nazım birimi kullanılır.
En ilginç özelliği, son dörtlükte ozanın isminin geçmesi - buna "mahlas" deniyor. Koşma, destan, semai, varsağı, mani, türkü gibi çeşitli nazım şekilleri var.
Divan Edebiyatı ise tam tersi - ağır dil, ağır üslup. 13. yüzyıldan 19. yüzyıla kadar sürdü. Şairler şiirlerini "Divan" adlı kitapta topladıkları için bu ismi aldı. Arapça-Farsça kelimeler ağırlıkta, aruz ölçüsü ve beyit nazım biçimi kullanılır.
Batı Etkisinde Gelişen Türk Edebiyatı beş dönemden oluşuyor: Tanzimat, Servet-i Fünun, Fecr-i Ati, Milli Edebiyat ve Cumhuriyet Edebiyatı.
💡 Karşılaştırma: Halk Edebiyatı = sade dil, Divan Edebiyatı = ağır dil. Bu temel farkı unutma!