Nazım Türleri ve Biçimleri
Divan edebiyatının nazım türleri arasında tevhit (Allah'ın birliğini anlatma), münacat (Allah'a yakarış), naat (Hz. Muhammed'i övme), mersiye (ölüden duyulan üzüntüyü anlatma), methiye (din ve devlet büyüklerini övme), hicviye (yerme) ve fahriye (şairin kendisini övmesi) bulunur.
Gazel, divan edebiyatının en yaygın nazım şeklidir. Aşk, kadın, şarap temalarını işleyen gazeller 5-15 beyitten oluşur, aruz ölçüsü kullanılır, aa, ba, ca şeklinde uyaklanır. İlk beyit matla, son beyit makta olarak adlandırılır. En güzel beyit ise beyit-ül gazel veya şah beyit olarak bilinir.
Kaside, genellikle din veya devlet büyüklerini övmek için yazılır. 31-99 beyitten oluşur, aruz ölçüsü kullanılır. Kasidenin bölümleri şunlardır: nesip (giriş), girizgah (nesipten methiyeye geçiş), methiye (ana bölüm), tegazzül (gazel söylenen bölüm), fahriye (şairin kendini anlattığı bölüm) ve dua (son bölüm).
💡 Aşık tarzı halk şiirinde koşma, en çok kullanılan nazım şeklidir. 3-5 dörtlükten oluşur, 11'li hece ölçüsü kullanılır ve uyak düzeni abab/cccb/dddb şeklindedir. Son dörtlükte şairin mahlası bulunur.
Aşık tarzı halk şiirinin nazım türleri arasında güzelleme (varlıkların güzel yönlerini anlatma), koçaklama (savaş, yiğitlik konuları), taşlama (bir kişiyi veya durumu yerme, toplumun olumsuz yönlerini eleştirme) ve ağıt (ölenlerin ardından söylenen şiir) yer alır.
Diğer divan şiiri nazım şekilleri arasında şarkı Tu¨rklerinolus\cturdug˘uhalknazıms\cekli,3−7benttenolus\cur, kıta (en az iki beyitten oluşan, yalnız 2. ve 4. dizeleri birbiriyle uyaklı nazım birimi), rubai (tek dörtlük, kendine özgü ölçüsü var), tuyuğ (Türk edebiyatında dörtlük), müstezat (gazelin dizelerine kısa dizeler eklenmiş hali) ve murabba (dört dizelik bentlerden oluşan nazım şekli) bulunur.
Dini-tasavvufi halk şiirinin nazım türleri arasında ilahi (Allah'ı övmek için söylenen şiirler), nefes Alevi−Bektas\cilerceso¨ylenenilahiler, nutuk (tarikata yeni girenlere tarikat adabını öğreten şiirler), devriye (insanın Allah'tan gelip Allah'a dönmesini anlatan şiirler) ve şathiye (tasavvuf büyüklerini mizahi bir şekilde eleştiren şiirler) yer alır.