Halk Şiiri ve Divan Şiiri Özellikleri
Türk Halk Şiiri kesintisiz olarak günümüze kadar devam eden, halkın dilinden çıkan şiir geleneğidir. Hece ölçüsü, dörtlük nazım birimi, yarım uyak ve sade dil kullanır. Üç ana gruba ayrılır: Âşık Tarzı (koşma, semai, varsağı), Anonim (mani, ninni, türkü) ve Dini-Tasavvufi (ilahi, nefes, deme).
Divan Şiiri ise 13-19. yüzyıllar arasında saray çevresinde gelişmiştir. Arapça-Farsça kelimelerle yüklü ağır bir dil kullanır. Aruz ölçüsü, gazel-kaside gibi nazım şekilleri ve mazmun adı verilen kalıplaşmış ifadeler tipiktir. Beşeri-ilahi aşk, tasavvuf, övgü konuları işlenir.
Bu iki gelenek birbirini etkileyerek Türk edebiyatını zenginleştirmiştir. Halk şiiri daha samimi ve anlaşılırken, divan şiiri daha sanatlı ve kapalıdır.
💡 Önemli: Divan şiiri neden bu adı alır? Şairlerin şiirlerini "divan" adı verilen kitaplarda toplamalarından!