Trablusgarp Savaşı ve Uşi Antlaşması
İtalya, siyasi birliğini geç sağladığı için Avrupa'nın sömürge yarışında oldukça geride kalmıştı. Bu açığı kapatmak için, Osmanlı'nın savunmakta zorlanacağını düşündüğü Trablusgarp'ı hedef seçti. Trablusgarp'ın hammadde zenginliği, İtalya'ya yakın konumu ve Osmanlı'nın bölgeyi savunma kapasitesinin zayıflığı, İtalya için büyük avantajlardı.
Savaş sırasında Osmanlı'nın zayıflığı Balkan devletlerini harekete geçirdi. Bulgaristan öncülüğünde birleşen Balkan devletleri, Karadağ'ın saldırısıyla Balkan Savaşı'nı başlattılar. İki cephede savaşamayacak durumda olan Osmanlı, İtalya ile Uşi Antlaşması'nı imzalamak zorunda kaldı.
Bu antlaşmayla Trablusgarp İtalya'ya bırakıldı ve Osmanlı'nın Afrika kıtasındaki son toprakları elden çıktı. Ege'deki 12 ada da "geçici" olarak İtalya'ya verildi (ki bu geçicilik uzun sürecekti!). Tek teselli, Trablusgarp'ın din bakımından halifeye bağlı kalmasıydı.
Dikkat! Uşi Antlaşması sadece bir toprak kaybı değil, Osmanlı'nın Afrika'daki varlığının sonu ve yaklaşan Balkan felaketinin habercisi olmuştur.