Osmanlı'nın Doğu Politikası
Osmanlı-Safevi (İran) ilişkilerini şekillendiren temel nedenler mezhep farklılıkları ve iki devletin Doğu Anadolu'daki hakimiyet mücadelesi oldu. 1590'da imzalanan Ferhat Paşa Antlaşması, Osmanlı'nın doğuda en geniş sınırlara ulaştığı antlaşma olarak tarihe geçti.
1618'de imzalanan Serav Antlaşması ile Osmanlı'nın en geniş sınırı bozuldu ve İran'ın 200 deve yükü ipek vermeyi kabul etmesiyle yeni sınırlar çizildi. Ardından II. Murat Bağdat'ı alarak "Bağdat Fatihi" unvanını kazandı.
1639 yılında imzalanan Kasr-ı Şirin Antlaşması, bugünkü Türkiye-İran sınırını büyük ölçüde belirleyen önemli bir dönüm noktası oldu. Bu antlaşma, iki ülke arasındaki uzun süreli çatışmaların sonlandırılması açısından büyük önem taşıyor.
Osmanlı-Venedik ilişkilerinde ise Akdeniz'de güvenliği sağlayabilmek için Venedik'in elindeki Girit Adası 25 yıl boyunca kuşatıldı. Bu, Osmanlı tarihinin en uzun süren kuşatması olarak kayıtlara geçti. Kuşatma sırasında Osmanlı zor duruma düşünce Kaptan Ahmet Paşa bazı şartlar öne sürerek sadrazam yapıldı ve bu döneme "Köprülü Dönemi" adı verildi.
Unutma! Kasr-ı Şirin Antlaşması, günümüzde hala geçerli olan Türkiye-İran sınırının temellerini atmıştır ve iki ülke arasındaki en uzun ömürlü anlaşmalardan biridir.