İlk Türk Devletlerinde Devlet Teşkilatı
Türklerin devlet anlayışı, yaşadıkları coğrafyanın şartları, Kut anlayışı ve Türk cihan hakimiyeti düşüncesiyle şekillenmiştir. Konar-göçer yaşam tarzı, Türklerde güçlü bir teşkilatlanma ihtiyacı doğurmuştur. İlk Türk devletlerinde devlete "il" ya da "el" denilirdi ve devletin temel unsurları bağımsızlık (oksızlık), ülke, halk (kün) ve teşkilattan oluşurdu.
Türk devletlerinde hükümdarlar Kağan, Hakan, Han, Şangü, Tanhü gibi unvanlar kullanmışlardır. Kut anlayışı gereğince hükümdara yönetme yetkisinin Gök Tanrı tarafından verildiğine inanılırdı. Devlet işlerinin görüşülüp karara bağlandığı meclise Kurultay denirken, halk için düzenlenen toplantı ve şenliklere Toy denirdi.
Türk hükümdarının görevleri arasında devleti, milleti ve töreyi düzene sokmak, orduya komutanlık etmek, halkın ihtiyaçlarını gidermek ve güvenliği sağlamak bulunurdu. Hükümdarlık sembolleri olarak otağ (çadır), berge (kamçı), örgin (taht), kotuz (sorguç), kur (kemer), kılıç, yay, tuğ (sancak), nevbet, toy (ziyafet) ve ordu kullanılırdı.
Dikkat! Türklerde yönetimi kolaylaştırmak amacıyla uygulanan "İkili Teşkilat" sisteminde, ülke doğu ve batı olarak ikiye ayrılırdı. Doğuyu kağan yönetirken, batıyı genellikle "yabgu" unvanıyla hükümdarın kardeşi yönetirdi.