Coğrafya Biliminin Gelişimi
Coğrafya kelimesi ilk kez MÖ 3. yüzyılda Eratosthenes tarafından kullanılmıştır. İlk Çağ'da Aristo, Platon, "coğrafyanın babası" olarak anılan Strabon, "Coğrafya Kılavuzu" yazan Batlamyus ve Heredot gibi düşünürler önemli coğrafi çalışmalar yapmıştır.
Orta Çağ'da Avrupa bilimsel baskı nedeniyle karanlık dönemini yaşarken, Türk ve İslam coğrafyacılar öne çıkmıştır. Biruni, Uluğ Bey, İbni Haldun, Mesudi ve İdrisi bu dönemin önemli isimleridir.
Yeni Çağ'da coğrafi keşifler ve Rönesans ile birlikte Avrupa aydınlanma dönemine geçmiştir. Kristof Kolomb, Macellan, Delcano ve Vasco da Gama bu dönemin önemli kaşifleridir. Osmanlı'da ise Piri Reis Kitab−ıBahriye, Katip Çelebi (Cihannüma) ve Evliya Çelebi (Seyahatname) önemli coğrafyacılar olarak tarihe geçmiştir.
Yakın Çağ'da coğrafya bilimsel bir nitelik kazanmış, fiziki ve beşeri coğrafya arasındaki farklılıklar ortaya çıkmıştır. Alexander von Humboldt (fiziki coğrafya), Ratzel (siyasi coğrafya) ve Karl Ritter (beşeri coğrafya) bu dönemin önemli isimleridir. Modern Türk coğrafyasına ise Sırrı Erinç, Besim Darkot, Reşat İzbirak ve Faik Sabri Duran gibi bilim insanları büyük katkılar sağlamıştır.
Hatırlatma: Sınavlarda genellikle coğrafyacılar ve eserleri sorulur. Örneğin, Piri Reis'in "Kitab-ı Bahriye"si veya "Kitab-ı Bahriye"nin yazarı olarak Piri Reis soruları karşına çıkabilir.