Halk Hikâyesi
Halk hikâyeleri destan geleneğinden doğup sonra modern hikâyeye yerini bıraktı. Bu hikâyelerin en belirgin özelliği olayları düzyazıyla, duyguları şiirle anlatması - yani nazım-nesir karışımı olması.
Genellikle aşk ve kahramanlık konuları işlenen bu hikâyeler meddahlar ve saz çalan âşıklar tarafından anlatıldı. Anonim olan bu eserler ait oldukları dönemin zihniyetini yansıtıyor ve destanlara kıyasla olağanüstülük daha sınırlı.
Türk edebiyatında Kerem ile Aslı, Tahir ile Zühre, Ferhat ile Şirin gibi aşk konulu hikâyelerle Köroğlu gibi kahramanlık konulu hikâyeler mevcuttur. Bu eserlerde sade ve anlaşılır dil kullanılmış.
"Kerem ile Aslı" hikâyesinde görüldüğü gibi olay anlatımında düzyazı, duygu anlatımında şiir tercih ediliyor. Bu teknik hem anlatımı güçlendiriyor hem de dinleyicinin ilgisini canlı tutuyor.
Not: Halk hikâyelerinde olağanüstülükler sınırlıdır ve gerçekçi bir anlatım benimsenmiştir.