Tanzimat Fermanı, Osmanlı İmparatorluğu'nun modernleşme sürecinde önemli bir dönüm noktasıdır. 3 Kasım 1839 tarihinde Sultan Abdülmecid döneminde ilan edilen bu ferman, diğer adıyla Gülhane Hattı Hümayunu, Mustafa Reşit Paşa tarafından hazırlanmıştır.
Tanzimat Fermanı'nın Maddeleri arasında can güvenliği, mal güvenliği, vergi adaleti, askerlik hizmetinin düzenlenmesi ve yargılamanın açık yapılması gibi temel haklar yer almaktadır. Bu maddeler, Osmanlı toplumunda yaşayan herkesin din ve mezhep ayrımı gözetilmeksizin eşit haklara sahip olmasını amaçlamıştır. Tanzimat Fermanı'nın Önemi, Osmanlı İmparatorluğu'nun ilk kez padişahın yetkilerini kısıtlaması ve vatandaşlara temel haklar tanıması açısından büyük bir reform niteliği taşımasıdır.
1856 yılında ilan edilen Islahat Fermanı, 2. Tanzimat Fermanı olarak da bilinir ve Tanzimat Fermanı'nın devamı niteliğindedir. Islahat Fermanı Maddeleri, gayrimüslimlere daha geniş haklar tanınması, din ve vicdan özgürlüğünün güvence altına alınması gibi önemli düzenlemeler getirmiştir. Gülhane Hattı Hümayunu'nun Amacı, devletin yönetim sistemini modernleştirmek, Batılı devletlerle ilişkileri geliştirmek ve imparatorluğun dağılmasını önlemekti. Bu reformlar, Osmanlı İmparatorluğu'nun son döneminde gerçekleştirilen en kapsamlı modernleşme hareketlerini temsil etmektedir.
