Sığaçlar
Sığaçlar (kondansatörler), elektrik yükü depolamaya yarayan düzeneklerdir. En basit haliyle, aralarında yalıtkan bir madde (dielektrik) bulunan iki iletken levhadan oluşur.
Bir sığacın sığası (C), depolayabildiği elektrik yükü miktarını belirler ve Farad (F) birimiyle ölçülür. Sığa, şu formülle hesaplanır: C = ε × A/d
- ε: Yalıtkan katsayısı F/m
- A: Levhaların alanı (m²)
- d: Levhalar arası uzaklık (m)
Sığaçlar devrelerde seri veya paralel bağlanabilir:
Seri bağlama: Toplam sığa, tek tek sığaların harmonik ortalamasıdır: 1/C_toplam = 1/C₁ + 1/C₂ + 1/C₃. Bu durumda, sığaçların yükleri eşittir, ancak uçlarındaki potansiyel farklar farklıdır.
⚡ Bilgi Kutusu: Seri bağlı sığaçlarda, sığası küçük olanın uçlarındaki potansiyel fark daha büyüktür. Bu nedenle, zayıf sığaç daha fazla zorlanır!
Paralel bağlama: Toplam sığa, tek tek sığaların toplamıdır: C_toplam = C₁ + C₂ + C₃. Bu durumda, sığaçların uçlarındaki potansiyel farklar eşittir, ancak yükleri farklıdır.
Bir sığaçta depolanan enerji, E = Q²/2C = CV²/2 formülüyle hesaplanır. Grafikte, bu enerji Q-V grafiğinin altında kalan alanın yarısına eşittir.
Levhalar arası uzaklık (d) artarsa sığa azalır, potansiyel fark değişmez, yük azalır. Levhaların yüzey alanı (A) artarsa veya yalıtkanlık katsayısı (ε) artarsa sığa artar. Yalıtkan katsayısı artarsa potansiyel fark azalır, yük artar.