Türkiye'de nüfus sayımları ve nüfus artışı konuları ülkemizin demografik yapısını anlamak için büyük önem taşımaktadır.
Türkiye'de ilk nüfus sayımı 1927 yılında gerçekleştirilmiş ve ülke nüfusunun 13.6 milyon olduğu tespit edilmiştir. Bu sayım, Cumhuriyet döneminin ilk kapsamlı demografik çalışması olarak tarihe geçmiştir. Sayımda sadece nüfus miktarı değil, aynı zamanda etnik köken, din, meslek gibi önemli sosyal veriler de toplanmıştır. 1927 nüfus sayımı sonuçları ülkenin o dönemdeki sosyal ve ekonomik yapısını anlamamıza yardımcı olan önemli bir kaynak niteliğindedir.
Günümüzde nüfus artışı ve özellikleri, ülkelerin gelişmişlik düzeylerini belirleyen önemli göstergelerden biridir. Gelişmiş ülkelerin nüfus özellikleri arasında düşük doğum oranları, yüksek yaşam beklentisi ve yaşlı nüfus oranının fazla olması yer alırken, Az gelişmiş ülkelerin özellikleri arasında yüksek doğum oranları, düşük yaşam beklentisi ve genç nüfus oranının fazla olması bulunmaktadır. Nüfus artış hızı bir ülkenin sosyo-ekonomik gelişimini doğrudan etkileyen faktörlerden biridir. Türkiye'de nüfus artış hızı yıllar içinde azalma eğilimi göstermekte olup, bu durum ülkenin demografik dönüşüm sürecinde olduğunu göstermektedir. Gerçek nüfus artışı doğumlar ve ölümler arasındaki farka göç hareketlerinin eklenmesiyle elde edilir ve ülkenin genel nüfus dinamiklerini anlamak için önemli bir göstergedir.