Sıcaklık Kuşakları ve Yeryüzündeki Dağılış
Nem oranı sıcaklık dağılışını önemli ölçüde etkiler. Nem oranının fazla olduğu yerlerde günlük ve yıllık sıcaklık farkları azalırken, nem oranının düşük olduğu yerlerde bu farklar artar. Karalar çabuk ısınıp çabuk soğurken, denizler yavaş ısınıp yavaş soğur. Bu yüzden karasal bölgelerde sıcaklık farkları daha belirgindir.
Okyanus akıntıları da sıcaklık dağılışında önemli rol oynar. Ekvator'dan gelen sıcak su akıntıları ulaştıkları bölgelerin sıcaklığını yükseltirken, kutuplardan gelen soğuk akıntılar sıcaklığı düşürür. Benzer şekilde rüzgârlar da estikleri bölgeye göre sıcaklık değerlerini değiştirebilir.
Güneş ışınlarının yere düşme açısı ve diğer etkenler nedeniyle dünyada belirli sıcaklık kuşakları oluşmuştur. Sıcaklıkları aynı olan noktaların birleştirilmesiyle elde edilen eğrilere eş sıcaklık eğrisi (izoterm) denir. Bu eğriler yardımıyla sıcaklığın yeryüzündeki dağılışını gösteren haritalar oluşturulur.
Dünya'nın yıllık ortalama sıcaklık dağılış haritasına baktığımızda, sıcaklığın Ekvator'dan kutuplara doğru azaldığını görürüz. Dönencelerdeki düşük nem oranı, buralarda yüksek sıcaklıklara neden olmuştur. En düşük ve en yüksek sıcaklıklar, karaların daha fazla alan kapladığı Kuzey Yarım Küre'de görülür. Ayrıca okyanus akıntıları nedeniyle Kuzey Yarım Küre'de karaların batı kıyıları, Güney Yarım Küre'de ise karaların doğu kıyıları daha sıcaktır.
Önemli! Ocak ayında Kuzey Yarım Küre'de sıcaklıklar düşükken, Güney Yarım Küre'de yüksektir. Temmuz ayında ise tam tersi bir durum yaşanır - Kuzey'de sıcaklıklar yükselirken, Güney'de düşer.